شرکت سهامی روشنائی تبریز

شرکت سهامی روشنائی تبریز در گام نخست با تشکیلات گسترده‌ای آغاز به کار کرد. در آغاز کار اسامی هیات مدیره به شرح ذیل بوده است: سناتور رستم گیو (رئیس هیات مدیره)، کریم دادگر (نائب رئیس)، علی اکبر شیبانی (عضو هیات مدیره)، خان بابامشار (عضو هیات مدیره)، کیخسرو کیامنش (عضو هیات مدیره)، عزیزاله کامکار (مدیرعامل شرکت در تبریز)، حسن مخبر فرهمند (مدیرعامل شرکت در تهران)، عباس نخجوان (بازرس شرکت در تبریز)، ارباب مهربان مهر (بازرس شرکت در تهران)

 شرکت سهامی روشنائی تبریز در سال ۱۳۱۷ و ۱۳۱۸ دو دستگاه مولد به قدرت ۵۱۰ اسب بخار و ۹۰۰۰ متر کابل ۳۰۰۰ ولتی خریداری و نصب کرد. در سال ۱۳۲۷ یک دستگاه مولد ۹۰۰ اسب بخار و در سال ۱۳۲۸ یک دستگاه مولد ۱۱۰۰ اسب بخار و ۴۵۸۰ متر کابل ۶۰۰۰ ولتی و هفت دستگاه ترانسفورماتور ۳۱۵ کیلوولت آمپری و سه دستگاه موتور ۱۸۲۰ اسب بخار تهیه و نصب و نصب شد. در این دوران بر پایه نظر خواهی سازمان برنامه، از وزارت کشور و برق تهران درباره برق تبریز آنها نظر دادند که شهرستان تبریز نیاز به پانزده هزار کیلووات برق دارد. بنابراین شرکت روشنائی با نمایندگان شرکتهای فلتن گیوم و زیمنس آلمان وارد مذاکره شد. پس از مطالعات فنی تصمیم گرفته شد که به جای شبکه ۶ کیلوولتی موجود، ولتاژ ۱۱۰۰۰ ولت برای شبکه توزیع برق تبریز انتخاب شود و کابل های این شبکه به طور حلقوی باز بهره برداری گردد. بدین منظور شرکت روشنائی ۴۶۰۰۰ متر کابل فشار متوسط و ۲۴ دستگاه ترانسفورماتور ۱۱۰۰۰ ولتی خریداری و نصب کرد ولی از توسعه نیروگاهی خبری نشد. در سال ۱۳۴۰ قدرت نامی مولدهای برق تبریز به ۹۰۲۰ اسب بخار رسید و اوج بار مصرفی از طریق ۳۵ دستگاه ترانسفورماتور توزیع، به ۵۰۰۰ کیلووات بالغ شد. در این سال، فروش ماهانه شرکت ۹۸۵۰۰۰ کیلووات ساعت و تعداد مشترکین ۱۴۰۱۰ نفر بود و شرکت ۸۲ نفر خدمه داشت که سه نفر آنها خارجی بودند. در سال ۱۳۴۱ مولد دیگری به قدرت ۱۹۲۰ اسب بخار نصب گردید. در این زمان کارخانه های کبریت ممتاز، توکلی، کارخانه های خسروی، لاله و بهار نیز در تامین قسمتی از برق مصرفی شهر شرکت داشتند. نیروی برق تبریز تا سال ۱۳۳۱به تنهائی توسط شرکت روشنائی تبریز تامین می گردید. ولی بعدها به علت افزایش مصرف برق ، چون شرکت مذبور نتوانست قدرت تولیدی خود را افزایش دهد، شهرداری طبق قرارداد منعقده به شخصیت های حقوقی دیگر اجازه داد که نیروی برق مورد نیاز مردم را در محله های بدون برق تامین نمایند. از آن پس بود که نیروی مورد نیاز شهر تبریز توسط شش موسسه یاد شده تامین می گردید که دولتی نبودند. در آن دوران شهرداری دارای هیچگونه تاسیسات نیروگاهی و شبکه‌ای در شهر تبریز نبود. سرانجام آن که در مرداد ماه سال ۱۳۴۵، شرکت برق منطقه‌ای آذربایجان تاسیس شده و شرکت روشنائی تبریز را تحویل گرفت. در این زمان تعداد کارکنان شرکت به ۹۰ نفر می رسید.